Κατά τη διάρκεια του πρωινού μου ξυπνήματος δεν μπορούσα παρά να μην παρατηρήσω τις γλυπτικές ιδιότητες που φαίνονταν να έχει ένα κατά τα άλλα καθημερινό αντικείμενο που αντίκριζα κάθε πρωί το μαξιλάρι μου.
Με την κατάλληλη επεξεργασία προσπάθησα να παγώσω τα ίχνη αυτής της οικειότητας έτσι ώστε να μεταμορφώσω και να αλλάξω το τόσο φιλόξενο σχήμα του. Έτσι χρησιμοποίησα πολλά μαξιλάρια που τα στεγανοποίησα με πλαστικές σακούλες σε κενό αέρος στερώντας τα έτσι από την απαλότητα τους καθώς και από την καταπραϋντική τους ιδιότητα.
Ο στόχος μου ήταν οι θεατές αυτού του έργου να παρατηρήσουν την τραχύτητα των αντικειμένων και να ξανασκεφτούν την ιδέα της οικειότητας με ανθρώπους και αντικείμενα αλλά συγχρόνως να επανεξετάσουν σε ποιο βαθμό η οικειότητα μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη.