Factory Ifanet, Thessaloniki Greece

The charm of the ruins lies in the fact that we eventually feel a human work as a product of nature……

George Simmel:  “Philosophie der Landschaft”

Ένα παλαιό και εγκαταλελειμμένο κλωστοϋφαντικό εργοστάσιο της ΥΦΑΝΕΤ το οποίο κτίστηκε το 1926 στην Θεσσαλονίκη γίνεται το πεδίο έρευνας για την αποκάλυψη μικρόκοσμων και τη σχέση τους με το χωροχρόνο.

Digital collage 120×80 cm
imprints
Material: Latex, 70x100cm
imprints
Material: Latex, 50x70cm
imprints
Material: Latex, 50x70cm
imprints
Material: Latex, 80x80cm
imprints
Material: Latex, 80x80cm
Film printing 70×50 cm
Film printing 70×50 cm
Film printing 50×70 cm
Film printing 50×70 cm
Film printing 70×50 cm
Film printing 50×70 cm
Film printing 70×50 cm
Film printing 70×50 cm
Film printing 50×70 cm
Film printing 70×50 cm
Film printing 70×50 cm
Film printing 50×70 cm
Film printing 50×70 cm
Film printing 50×70 cm

Το εργοστάσιο σαν επιχείρηση χρεοκόπησε και έκλεισε το 1964. Το 2004 οι ακτιβιστές κατέλαβαν το χώρο και εμπόδισαν την ανακατασκευή του εργοστασίου YΦΑΝΕΤ σε πολιτιστικό κέντρο από το Υπουργείο Πολιτισμού. Η περιοχή των 19.500 τετραγωνικών μέτρων της ΥΦΑΝΕΤ αφέθηκε στο αμείλικτο πέρασμα του χρόνου. Η Φύση κατέλαβε σιγά-σιγά τα ερειπωμένα κτίρια και τους ανοιχτούς χώρους του πρώην εργοστάσιου και τα γέμισε με ρωγμές και βλάστηση.

Τα απομονωμένα χρονικά στιγμιότυπα καταγράφουν και καταδεικνύουν την έλλειψη της ανθρώπινης παρουσίας καθώς και της αφαίρεσης που ο χρόνος, η μη χρήση ενός κτηρίου και ο πολυμερισμός των δομικών υλικών προκαλεί στο σώμα των κτηρίων.

 Τα σημάδια φθοράς στα κτίρια YΦΑΝΕΤ που αποτυπώνονται σε λατέξ επιφάνειες, έτσι όπως εκτίθενται στο βλέμμα του θεατή, δεν περιέχουν τη ζωή των ερειπίων ή οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια να καταγραφούν τα ευρήματα μιας «αρχαιολογίας» του μεταμοντερνισμού, αλλά απεικονίζουν την παύση του “χρόνου” μέσω της αφαίρεσης. Η απεικόνιση του χρόνου σπάνια αποτυπώνεται και μόνο ελάχιστα εγγράφεται στην τέχνη. Ενώ ο “Χρόνος” αποτυπώνει και διαμορφώνει τον χώρο και την επιφάνεια των κατεστραμμένων τοίχων, τα αποτυπώματα λατέξ που δημιουργούνται προσθέτουν μια τέταρτη διάσταση στην όλη διαδικασία, αυτή της χρονικότητας που δεν μπορεί να μετρηθεί αλλά μπορεί τουλάχιστον να γίνει αντιληπτή μέσω της απεικόνισης της. Τα αποτυπώματα latex δεν είναι ούτε αναφορά ούτε μετάφραση μιας ιδέας ή συγκίνησης του ιδεαλισμού ενός συγκεκριμένου καλλιτέχνη. Σχολιάζουν απλά τη φύση και το πέρασμα του χρόνου – τους τυχαίους δημιουργούς τους.