Το εργοστάσιο σαν επιχείρηση χρεοκόπησε και έκλεισε το 1964. Το 2004 οι ακτιβιστές κατέλαβαν το χώρο και εμπόδισαν την ανακατασκευή του εργοστασίου YΦΑΝΕΤ σε πολιτιστικό κέντρο από το Υπουργείο Πολιτισμού. Η περιοχή των 19.500 τετραγωνικών μέτρων της ΥΦΑΝΕΤ αφέθηκε στο αμείλικτο πέρασμα του χρόνου. Η Φύση κατέλαβε σιγά-σιγά τα ερειπωμένα κτίρια και τους ανοιχτούς χώρους του πρώην εργοστάσιου και τα γέμισε με ρωγμές και βλάστηση.

Τα απομονωμένα χρονικά στιγμιότυπα καταγράφουν και καταδεικνύουν την έλλειψη της ανθρώπινης παρουσίας καθώς και της αφαίρεσης που ο χρόνος, η μη χρήση ενός κτηρίου και ο πολυμερισμός των δομικών υλικών προκαλεί στο σώμα των κτηρίων.

 Τα σημάδια φθοράς στα κτίρια YΦΑΝΕΤ που αποτυπώνονται σε λατέξ επιφάνειες, έτσι όπως εκτίθενται στο βλέμμα του θεατή, δεν περιέχουν τη ζωή των ερειπίων ή οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια να καταγραφούν τα ευρήματα μιας «αρχαιολογίας» του μεταμοντερνισμού, αλλά απεικονίζουν την παύση του “χρόνου” μέσω της αφαίρεσης. Η απεικόνιση του χρόνου σπάνια αποτυπώνεται και μόνο ελάχιστα εγγράφεται στην τέχνη. Ενώ ο “Χρόνος” αποτυπώνει και διαμορφώνει τον χώρο και την επιφάνεια των κατεστραμμένων τοίχων, τα αποτυπώματα λατέξ που δημιουργούνται προσθέτουν μια τέταρτη διάσταση στην όλη διαδικασία, αυτή της χρονικότητας που δεν μπορεί να μετρηθεί αλλά μπορεί τουλάχιστον να γίνει αντιληπτή μέσω της απεικόνισης της. Τα αποτυπώματα latex δεν είναι ούτε αναφορά ούτε μετάφραση μιας ιδέας ή συγκίνησης του ιδεαλισμού ενός συγκεκριμένου καλλιτέχνη. Σχολιάζουν απλά τη φύση και το πέρασμα του χρόνου – τους τυχαίους δημιουργούς τους.