[ Χώροι ], 2010 | 2024

Η σειρά των έργων με τον τίτλο [ Χώροι ], μεταφέρει το θέμα της απουσίας, που μπορεί να είναι το ίδιο εκφραστική και γοητευτική με την παρουσία. Όλη η ενότητα των έργων, αποτυπώνει την ουσία των χώρων χωρίς ανθρώπινη δραστηριότητα και παρουσία. Οι μονοχρωματικοί τόνοι αναδεικνύουν το σχεδιασμό αυτών των χώρων, ενώ τονίζουν την κενότητά τους και το δυναμικό τους για χρήση. Μέσα από την απλότητά τους, προκαλούν μια διαλογική διάθεση και μια εκτίμηση για τους χώρους όπου η ανθρώπινη δραστηριότητα είναι σε παύση ή δεν έχει ακόμα αρχίσει. Η ενότητα “Χώροι” φέρνει στο επίκεντρο την εμπειρία του κενού, της απουσίας και της αναμονής. Μέσω της μελέτης των φαινομενολογικών διαστάσεων του χώρου, αυτή η σειρά εξερευνά πώς οι φυσικοί χώροι επηρεάζουν τις αισθήσεις και την ανθρώπινη ύπαρξη ακόμη και στην απουσία της. Αντλώντας από τις ιδέες των Gaston Bachelard στο “Ποιητική του Χώρου” και του Marc Augé σχετικά με τους “μη-τόπους”, η σειρά αντιπαραθέτει τη συμβατική αντίληψη του χώρου ως μια ανθρωποκεντρική έννοια με μια πιο αφαιρετική και ανοιχτή για ερμηνείες προοπτική.

_ | Blue & White’, το τρίπτυχο, ως μια ενιαία σύνθεση, παρουσιάζει μια αφηγηματική εξέλιξη από τη στερεότυπη εικόνα ενός χώρου προς μια πιο συμβολική και διαλογική προσέγγιση. Εξερευνά την έννοια του χώρου, της απουσίας και της παρουσίας, καθώς και την ένταση μεταξύ του φυσικού και του κατασκευασμένου περιβάλλοντος. Η εναλλαγή μεταξύ της απεικόνισης και της αφαίρεσης αντανακλά την καλλιτεχνική αναζήτηση της ισορροπίας μεταξύ του γνωστού και του αγνώστου. Οι καθαρές γραμμές και η απλότητα των σχημάτων τονίζουν την μινιμαλιστική προσέγγιση, ενώ η περιορισμένη χρωματική παλέτα του μπλε και του λευκού επιδιώκει να μεταφέρει μια αίσθηση ηρεμίας και εστίασης στα βασικά στοιχεία της σύνθεσης. Συνολικά, το τρίπτυχο αυτό είναι ένα έργο που αποτελεί τόσο ένα οπτικό παζλ όσο και μια πηγή αναζήτησης της ουσίας της οπτικής αφήγησης μέσα από μια απλοποιημένη αλλά προκλητική παρουσίαση.

] Grey’, μια σύνθεση με σαφή γεωμετρική δομή, διακριτικά χωρισμένη σε διάφορες αποχρώσεις του γκρι. Οι αντιθέσεις μεταξύ των τόνων και των υφών είναι έντονες, με την κάθε περιοχή να φέρει δικό της χαρακτήρα. Η απλότητα της χρωματικής παλέτας ενισχύει την εντύπωση της δομής και της μορφής, δημιουργώντας μια σχεδόν μονοχρωματική αίσθηση που τονίζει τις αρχιτεκτονικές γραμμές του έργου. Το “grey” ενσαρκώνει μια σύνθεση που αποδίδει την πολυπλοκότητα μέσα από μια φαινομενικά απλουστευμένη χρωματική παλέτα. Με τη χρήση διάφορων αποχρώσεων του γκρι, το έργο δημιουργεί έναν διάλογο ανάμεσα στη σκοτεινιά και την ανάλαφρη φωτεινότητα. Η εναλλαγή των υφών, από το λείο και ομοιόμορφο έως το χαρακτηριστικά τραχύ και σπασμένο, μπορεί να εκφράσει την έννοια της χρονικότητας και της διάβρωσης. Η διαίρεση του καμβά σε δύο μέρη δίνει την αίσθηση μιας σχισμής ή μιας μεταβατικής φάσης, που ίσως να υποδεικνύει μια προσπάθεια ενοποίησης ή συμβίωσης αντιθετικών καταστάσεων. Η μονοχρωματική προσέγγιση αντικατοπτρίζει μια μελέτη πάνω στον μινιμαλισμό και στη συγκεντρωτικότητα, οδηγώντας τον παρατηρητή σε μια βαθύτερη στοχαστική κατάδυση. Το έργο δεν αναζητά να παρουσιάσει μια κυριολεκτική απεικόνιση, αλλά να προκαλέσει την αναγνώριση της ουσίας μέσω της αφαίρεσης και της συναισθηματικής απόκρισης.

[_ _Yellow’, αποτελεί μια απεικόνιση της μοντέρνας γεωμετρικής αφαίρεσης, που εξερευνά τις άπειρες δυνατότητες της μορφής και του χρώματος. Το έργο συλλαμβάνει την ουσία της εικαστικής απόδοσης μέσω της επιλογής του κίτρινου χρώματος, το οποίο στην παραδοσιακή χρωματική θεωρία συμβολίζει το φως, την ενέργεια και την ελπίδα. Οι ανάγλυφες επιφάνειες παράγουν μια δυναμική αίσθηση κίνησης, σε αντίθεση με την στατική και απόλυτη μορφή των γεωμετρικών σχημάτων. Το έργο αποκαλύπτει μια πλοκή ανάμεσα στο συνειδητό και το ασυνείδητο, καθώς και την αναζήτηση της ισορροπίας ανάμεσα στην τάξη και το χάος. Η τεχνική της υφής προσθέτει ένα τρισδιάστατο στοιχείο που προσκαλεί τον θεατή να διερευνήσει το έργο όχι μόνο με την όραση αλλά και με την αφή. Ο διαχωρισμός του έργου σε δύο διακριτές ενότητες δημιουργεί μια διάλεξη ανάμεσα στο πλήρες και το κενό, το συμπαγές και το διαφανές.Το “Yellow” δεν είναι απλά μια αναπαράσταση γεωμετρικών σχημάτων, αλλά μια πρόκληση προς τον θεατή να ερμηνεύσει και να αναζητήσει προσωπικές συνδέσεις με το χώρο, τη μορφή και το χρώμα, αποκαλύπτοντας έτσι τις πολλαπλές διαστάσεις της ανθρώπινης αντίληψης.

[_ Red & Magenta’, είναι αφηρημένα έργα με έμφαση στους κόκκινους και ματζέντα τόνους. Στο “magenta”, η σύνθεση είναι πιο τμηματική, προτείνοντας διαφορετικά επίπεδα ή πτυχές με μια γκάμα από ροζ μέχρι κόκκινες αποχρώσεις, για να δημιουργηθεί βάθος ή αντίθεση. To “red” έχει μια πιο συνεκτική εμφάνιση με διάφορες αποχρώσεις του κόκκινου, δίνοντάς του μια ζεστή, ζωηρή αίσθηση. Αυτά τα έργα αποτελούν εξερευνήσεις της γεωμετρικής αφαίρεσης, όπου η χρήση του χρώματος και του σχήματος δεν αντιπροσωπεύει απαραίτητα κάτι από τον πραγματικό κόσμο αλλά αντίθετα παίζει με τη σύνθεση, τη μορφή και την συναισθηματική επίδραση των χρωμάτων. Στα συγκεκριμένα έργα επιλέγεται η χρήση του χρωματικού καμβά ως μέσο για την διερεύνηση γεωμετρικών σχηματισμών, με τις αποχρώσεις του κόκκινου και του ματζέντα να είναι τα κυρίαρχα στοιχεία της σύνθεσης. Η δυναμική μεταξύ των χρωμάτων δημιουργεί μια έντονη αίσθηση συναισθηματικής φόρτισης και δυναμικής, ενώ η επιλογή του κόκκινου και του ματζέντα αναδεικνύει ένα πάθος, ίσως ακόμα και μια συγκρουσιακή ή δραματική υπόσταση. Η γεωμετρική αφαίρεση δεν αναφέρεται απλώς στην απουσία του αναγνωρίσιμου κόσμου, αλλά αντίθετα εξερευνά τη σχέση των σχημάτων, την ισορροπία και την αρμονία. Η ένταση και η ζεστασιά του κόκκινου συναντά την αναταραχή και την σύγχυση που προκαλεί το ματζέντα, δημιουργώντας έναν οπτικό διάλογο που προκαλεί τον παρατηρητή να αναζητήσει τον προσωπικό του νόημα στις δυναμικές του καμβά. Το “Red & Magenta” μας παρακινεί να διερευνήσουμε το πώς τα χρώματα και οι μορφές μας επηρεάζουν, ανεξάρτητα από τις προκαταλήψεις και τις προσδοκίες της φυσικής μας πραγματικότητας.

[_ Green with Red’, Η έντονη αντίθεση μεταξύ του πράσινου φόντου και του κόκκινου σχήματος δημιουργεί ένα ζωηρό σημείο εστίασης. Αυτό το έργο συνεχίζει την εξερεύνηση του χρώματος και της μορφής. Το “Green with Red”, στοιχειώδες και παράλληλα συνθετικό, φανερώνει μια ισχυρή δυναμική μεταξύ του πράσινου και του κόκκινου, χρωμάτων τα οποία παραδοσιακά συμβολίζουν αντίθετες αξίες — τη φύση και το πάθος, την ανάπτυξη και την ενέργεια. Στην αφηρημένη γεωμετρία του πίνακα, μεταφράζεται η τάση της φύσης για ομοιόσταση και αρμονία μέσα από την έκρηξη του κόκκινου, ενός σχήματος που διακόπτει τη μονοχρωματική πρασινάδα. Το πράσινο, που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του καμβά, μπορεί να εκληφθεί ως ένας πεδίο αναπαράστασης του ατέρμονου και ανανεώσιμου χαρακτήρα της ζωής, ενώ το κόκκινο εισβάλλει ως ένα σύμβολο ανατροπής, μια ωμή δύναμη που επιφέρει αλλαγή και προκαλεί αναστάτωση. Η αντιθετική αρμονία των δύο χρωμάτων ενδέχεται να ενσαρκώνει τη διαρκή αλληλεπίδραση μεταξύ της εσωτερικής και εξωτερικής διάστασης της ανθρώπινης εμπειρίας. Η συγκεκριμένη σύνθεση αποτελεί επίσης μια μελέτη πάνω στην οπτική βαρύτητα και ισορροπία. Η χρήση του κόκκινου δεν είναι τυχαία, αλλά στοχεύει να προσδώσει μια κατεύθυνση και να καθοδηγήσει το μάτι, ενώ η πράσινη επιφάνεια υπονοεί έναν ανοιχτό χώρο για ανάπαυση και στοχασμό. Το “Πράσινο & Κόκκινο” μπορεί να αποτελέσει έναν διάλογο για την αναγκαιότητα της ανανέωσης μέσα από την αναταραχή, υπογραμμίζοντας την ιδέα ότι η διαταραχή και η επανάσταση είναι αναπόφευκτα στοιχεία της φυσικής διαδικασίας και της ανθρώπινης εξέλιξης.

Μέσα από αυτές τις θεωρητικές προσεγγίσεις, τα έργα μιλούν για την οικειότητα και την αποξένωση, την παρατήρηση και την ερμηνεία, και τον τρόπο που ο χώρος διαμορφώνει την ανθρώπινη εμπειρία.